مطالعه خواص کششی نخ های بخیه تولید شده به روش الکتروریسی

ر سال های اخیر تکنولوژی نانو با پیشرفت های چشمگیری روبرو بوده است. در زمینه ی نساجی، تولید نانوالیاف به روش الکتروریسی و به دنبال آن تولید نخ از نانوالیاف مورد توجه قرار گرفته است. استفاده از پلیمرهای زیست تخریب پذیر و زیست سازگار در فرآیند الکتروریسی و تولید نخ از این پلیمرها منجر به تولید محصولاتی جهت مصارف ویژه نظیر نخ های بخیه و سیستم های تحویل دارو می گردد. در پاره ای از موارد تولید نخ بخیه از یک پلیمر مشخص جهت کاربردهای خاص مورد توجه می باشد، از آن جایی که امکان تولید این نخ ها در مقیاس صنعتی میسر نمی باشد الکتروریسی روش مناسبی جهت تولید نخ به مقدار کم محسوب می شود. هدف از انجام این تحقیق، تولید نخ به روش الکتروریسی دو نازله از پلیمر قابل جذب پلی لاکتیک-گلایکلیک اسید(plga) با پتانسیل کاربرد به عنوان نخ بخیه است. در بخش نخست، به منظور تولید نخ، عوامل موثر بر الکتروریسی از قبیل غلظت محلول، ولتاژ، میزان تغذیه، فاصله ی دو نازل و فاصله ی نازل تا جمع کننده بهینه گردید. در بخش بعد، پس از بهینه سازی شرایط و تولید نخ از نانوالیاف، خواص مکانیکی نخ از قبیل استحکام نخ بدون گره و گره خورده با دو نوع گره ی جراحی(گره ی مربع و گره ی جراح) مورد بررسی قرار گرفت. سپس به منظور بهبود خواص مکانیکی به خصوص استحکام نخ، عملیات تثبیت گرمایی روی آن انجام شد. دو روش تثبیت تر و تثبیت در گرمای خشک مورد بررسی قرار گرفت و خواص مکانیکی نخ پس از عملیات تثبیت اندازه گیری شد. نتایج نشان داد، نخ تثبیت شده در آب جوش خواص مکانیکی بهتری دارد. در ادامه ی تحقیق زیست تخریب پذیری نخ تثبیت شده بررسی گردید و مشخص شد که پس از یک هفته خواص مکانیکی نخ به طور سریع کاهش می یابد. در بخش بعدی، به منظور بررسی رفتار نخ در برابر نیروی عمودی در جهت عرض، آزمون نانوفرورونده روی نخ نانولیفی تثبیت شده و نخ ویکریل برید (نخ بخیه ی تجاری) انجام شد. نتایج نشان داد برگشت پذیری الاستیک نخ تولید شده به روش الکتروریسی کمتر است. از آن جایی که مویینگی یک عامل مهم در ارتباط با نخ های بخیه است، در ادامه تحقیق این مشخصه برای نخ تولیدشده به روش الکتروریسی و نخ ویکریل برید مورد آزمایش قرار گرفت. مقایسه ی مویینگی نشان داد، نخ تولید شده به روش الکتروریسی مویینگی کمتری دارد. در نهایت، به منظور فهم عمیق تر خواص مکانیکی نخ تولید شده از نانوالیاف، مورفولوژی پارگی این نخ مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از بررسی تصاویر fe-sem دو انتهای پارگی نشان داد مکانیسم پارگی stake-and-socket در نخ های نانولیفی مشاهده می شود. همچنین بررسی تصاویر انتهای نانوالیاف پاره شده نشاندهنده ی مورفولوژی پارگی قارچی شکل نانوالیاف است.